Zamanın behrinde Anadolu’nun ücra köşelerinden birinde, meradan köye doğru sıcağın altında yürüyordum. Yanımda yörenin yerlisi bir ihtiyar, muhabbet ede ede ilerliyoruz.
Birden karşıdan tozu dumana katarak ağanın uşağı geldi. Selamlaştık, iki satır konuştuk, atını dehledi devam etti. Yalnız öyle koşturuyor ki hayvanı, ben bile acıdım arkasından.
İhtiyar baktı baktı, söylendi kendi kendine: “At ağadan, göt ağadan, dehlersin tabi.”
Aradan yıllar geçti ama o günden beri ne zaman şirket arabasını Pastor Maldonado edalarında kullanan bir insanoğlu görsem, ihtiyarın o sözleri gelir aklıma.
“Zaten kiralık yea” demeden önce “emanet” sözcüğünün anlamını iyi öğrenmek lazım sanırım.
Mart 2016, İstanbul
